Afrikaanse tovenaars, kruidenmannetjes, heksen,… Geneeskunde in de schemerzone kan je wel zeggen. Maar er is een geneeswijze die in de westerse wereld wijd verspreid is, maar waar ik soms mijn twijfels bij heb. En dat is homeopathie.
Maar first things first. Wat is homeopathie? Iedereen kent wel de kleine, ronde pilletjes die de homeopathische geneesmiddelen zijn, maar er schuilt ook een hele ‘filosofie’ achter de behandelingsmethode.
Homeopaten steunen in de eerste plaats op het gelijksoortigheidsbeginsel. Dit betekent dat een stof die bij de ene persoon bepaalde symptomen veroorzaakt, bij andere patiënten met dezelfde symptomen kan dienen als geneesmiddel. Je mag er wel maar heel kleine doses van innemen.
In de tweede plaats is er het principe van de individualisatie. Een homeopaat moet rekening houden met alle specifieke symptomen van een patiënt. Een behandeling kiest de geneesheer vervolgens op basis van de reactie van de zieke als individu en dus niet op basis van de ziekte zelf.
Dat klinkt allemaal heel mooi, maar veel geloof hecht ik er niet aan. En ik zeg dit niet zomaar, want vroeger geloofde ik het wel. Tot ik eens zelf gebruik maakte van homeopathie.
De eerste keer was een aantal jaar geleden omdat ik maar niet van mijn wratten afraakte (sorry voor het onsmakelijke onderwerp). Ik had al alles geprobeerd en ging ten einde raad maar eens naar de homeopaat. Op aanraden van de believer die ik in het begin al aanhaalde. Ik moest allerlei vragen beantwoorden die zeer relevant waren voor het behandelen van wratten, zoals of ik een vriend had. Wat mijn lievelingseten was. Of ik snel begon te wenen. Heel logisch allemaal. Achteraf kreeg ik een pilletje mee dat ik volgens een bepaalde procedure (en niet anders!) moest innemen. Baat het niet dan schaadt het niet, ik deed alles dus mooi zoals mij opgelegd was. Of het geholpen heeft? Alles wat ik kan zeggen is dat mijn wratten twee jaar later op mysterieuze wijze verdwenen zijn (na heel wat andere behandelingen niet te vergeten). Volgens de believer was het dankzij de homeopathie, maar als je telkens twee jaar moet wachten… Ik denk eerder aan een wat late reactie van de vorige (niet-homeopathische) behandeling.
Maar ik besloot de believer nog een kans te geven. Na het trekken van mijn twee linkse wijsheidstanden waren de rechtse aan de beurt. Omdat ik er al zoveel last van had gehad de keer ervoor, nam ik mijn toevlucht tot homeopathie. Ik nam braaf alle pilletjes in, al van een week op voorhand. De dag zelf ging alles goed, totdat de verdoving was uitgewerkt! Ik voelde me zo slecht dat ik uiteindelijk bezweken ben en een pijnstiller/ontstekingsremmer nam (dat mag je namelijk niet doen want anders werkt de homeopathie niet meer). Oh ja, ik voelde me trouwens nog slechter dan de eerste keer, en ook mijn oog ging deze keer aan het zwellen (met veel verbaasde blikken op de trein als gevolg).
“Voor sommige aandoeningen is een homeopathische behandeling niet voldoende”, lees ik op een overheidswebsite. Welke behandelingen dan? En waarom helpt het bij de ene persoon wel en de andere niet? Heb ik de vragen van de homeopaat niet goed genoeg beantwoord? Of moet je er echt heel hard in geloven (Placebo)?
Wie het antwoord op de vorige vragen weet, mag het me gerust laten weten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten