Bij elk sportevenement zingen ze gezamelijk dat volkslied. Of het nu gaat om de World Series of om de Little League wedstrijden van de klein mannen. Altijd moet iedereen even tonen dat ze échte Amerikanen zijn.
Aan meer dan de helft van de huizen hangt een gigantische vlag. En soms wordt het zelfs een beetje zorgwekkend, als ze een mini-versie van het Statue of Liberty in hun voortuin neerzetten.
Het is al eens iets anders dan een tuinkabouter, nietwaar?
In België is die vaderlandsliefde vaak veel verder te zoeken. De koning en de zijnen worden zonder schroom uitgelachen (toegegeven, bij het zien van George W. kunnen veel Amerikanen hun lach ook niet inhouden). En buiten de "voor vorst, voor vrijheid en voor recht" kent er amper nog iemand ons volkslied (enkel meeneuriën telt niet!).
Supporteren voor de Rode Duivels is de laatste tijd ook al een beetje taboe geworden.
En ik moet het eerste mini-atomium nog in een Belgische voortuin zien verschijnen. Gelukkig maar!
Hoe doen die Amerikanen dat dan, altijd zo hard voor elkaar opkomen en zo trots zijn op hun land en mede-inwoners?
Misschien is het tijd voor een kleine vergelijkende studie:
speech van Barack Obama op de Democratic National Convention in 2004
Kerstboodschap van koning Albert II in 2007
De vergelijking van deze twee speechen gaat misschien niet helemaal op. Onze koning heeft ten eerste al geen uitzinnig publiek voor zich zitten en hij hoeft ook niets meer te bewijzen. Hij heeft ook geen gospelkoor dat zijn entree iets glamoureuzer kan maken.
Maar toch!
De flair waarmee vele Amerikanen (niet alleen Barack Obama) kunnen speechen is toch ongelooflijk. De kracht van woorden moet je ook kunnen gebruiken. En dat beseffen ze daar. In Amerika worden ze al getraind op het geven van toespraken van in de lagere school. Daartegen verdwijnen onze spreekbeurten in het niets.
En ik moet het toegeven, mijn germanistenhart gaat bij de vergelijking toch ook uit naar de poëtisch gevormde zinnen van Obama. Sorry, majesteit!
Misschien is het hier ook wel tijd om eens wat meer aandacht te besteden aan de manier waarop we een boodschap gaan verpakken. Een beetje meer charisma kan toch geen kwaad?
2 opmerkingen:
In een van de voortuinen in de Blaasveldstraat in Tisselt staat een mini-Atomium ! :)
écht? die Amerikaanse toestanden zijn toch nog dichterbij dan ik had gedacht!
Een reactie posten