Het leek een paar maanden geleden nog zo een goed idee: ik word journalist! Altijd als eerste op de hoogte zijn en overal achter de schermen rondneuzen vol van uiteraard alleen professionele nieuwsgierigheid. Wat een droomjob!
Ik was er helemaal van overtuigd dat dit iets voor mij was. Tot deze week dan.
Even op een rijtje zetten hoe een journalist lijden kan:
Een goede gezondheid mag je al vergeten. Blijkbaar ben je geen echte journalist als je niet rookt, drinkt en een chronisch slaaptekort opbouwt.
Van een normaal sociaal leven zal er ook al niet veel in huis komen. Het aantal echtscheidingen is afschrikwekkend hoog in onze toekomstige branche.
Je mag dan wel op de perstribune zitten tijdens interessante sportevenementen, maar supporteren is er niet meer bij. Rechtspringen bij een doelpunt of volop de scheidsrechter uitschelden... Think again!
Na jaren fanatiek elke vorm van statistiek ontweken te hebben in de talenrichting, blijken Excel, infografieken en aanverwanten toch nog een prominente plaats in mijn toekomst in te gaan innemen.
En terwijl jij je best doet om de bevolking te informeren en te waarschuwen, waag je wel zélf je leven. Dan heb ik het niet eens alleen over de oorlogsjournalisten. Nee, die mannen (en vrouwen?) lachen het gevaar in het gezicht uit. Maar zelfs berichtgeving over het weer is voor de journalist niet helemaal zonder gevaar.
Waarom doen we het onszelf toch aan? Het kan niet anders of heel onze klas zit vol met roekeloze gekken met sadomasochistische trekjes!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
En toch zie ik het helemaal zitten :). Grappige conclusie van wat ons tot nu toe gezegd is!
Daarom kies ik voor stage op een webredactie. Desktopjournalistiek lijkt me iets veiliger, behalve dan voor het sociale leven... 24/7 updaten!
Een reactie posten