Schemerseizoenen

Wat doen mensen wanneer ze niets interessants te vertellen hebben? Juist ja, ze klagen over het weer. En vandaag is het mijn beurt.

Hét gespreksonderwerp bij uitstek tijdens een bezoek aan de kapper: het weer

Ik hou niet van tussenseizoenen. Herfst en lente zijn vaak een aaneenschakeling van grijsheid.

Neen, geef mij dan maar een mooie, warme zomerdag. Of in de winter een sneeuwballengevecht, gevolgd door een warme tas soep voor de open haard.

Jammer genoeg lijkt de zomer vaak meer op de herfst dan me lief is. En sneeuw in de winter? Hoe vaak gebeurt dat nog? Neen, het is alsof we in één langgerekt tussenseizoen leven.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over de opwarming van de aarde: zomer in de winter, stel je voor!

Hoe moet het leven in New York wel niet zijn? Koude winters, mét sneeuw. Warme zomers, mét zon. Véél zon. En laat herfst en lente dan maar zichzelf zijn, als zomer maar zomer en winter maar winter is.

Alhoewel, waarover hebben New Yorkers het dan als ze niets interessants te vertellen hebben? Momenteel waarschijnlijk ook over het slechte klimaat, dan wel in de financiële wereld. Maar in betere tijden? Ze zullen het bij de kapper ook wel eens over het weer hebben. En zou dat dan altijd op positieve wijze zijn? Ik betwijfel het.

Ach ja, misschien is het hier zo slecht nog niet. Al is dat altijd moeilijk te beseffen. Zeker als je niets beters te vertellen hebt.

Maar wees gerust, volgende keer zorg ik voor een vrolijke post. Ook wanneer ik eigenlijk niets te zeggen heb.